Voel me sip.

hoi meiden,

even weer een blogje van mij om even me hart te luchten want ik ontplof zowat.

ik voel me best rot vandaag want er gaat vanalles door me heen en ik weet niet meer wat ik moet zeggen en doen tegen me partner.

het gaat om het feit dat hij steeds maar weer twijfelt over het kind. daarnaast speelt zijn vader en zus een erg belangrijke rol in onze relatie en over beslissen van het kind, houden of toch niet? zal even een korte uitleg geven over alles.

wij hebben pas n jaar een relatie en onze zwangerschap is ongepland.. zijn vader mag mij niet en doet er alles aan om ons uitelkaar te halen. zijn zus daarin tegen is ook afstandelijk naar mij. waarom weet ik allemaal niet. mijn vriend zit hier heel erg mee want hij houd ontzettend veel van mij dat weet ik. anderzom ook zo. maar het feit dat zijn vader tegen onze relatie is en ook dus tegen een zwangerschap is word mijn vriend echt van beide kanten getrokken, gaat hij voor mij of voor zn fam? zijn vrienden en kennisen zeggen dat hij moet doen wat hij wilt, en hij zei me laatst dat hij ervoor wilt gaan, ik blij maar toch kon ik het niet geloven omdat hij wel vaker valse beloftens maakt. maar ik gokte erop en ik zei ik ga je proberen te geloven. ik vroeg t nog n x na en hij zei, meisie ik laat t je wel zien. ik ga het bewijzen dat ik ervoor ga. nou ik helemaal blij maar dacht bijmezelf niet te blij zijn want wie weet., en word ik weer teleur gesteld.. na n aantal weken dat hij t zijn ouders had verteld en de echo had gezien was hij beren trots je had m moeten zien hoe blij hij was dat we n kindje kregen :O ik dacht indd hij is blij. maar toch had ik het weer mis. al gauw enkele dagen was hij weer in de twijfel en loopt met iedereen en alles meningen vandaan te plukken zelfs op 9 mnd. com waar ik versteld van stond. ik kan wel begrijpen dat hij meningen wil van andere maar waar is zijn eigen mening? ik baal er n beetje van zeg maar dat me vriend abortus wilde doen tijdje terug. eerst was het ja.. toen weer nee. en nu hebben we n gesprek ergens in eindhoven bij een of ander organisatie die ons info geeft over wat het best is. want ook wij zitten met dingen,, wij hebben niks zeg maar. nog geen huis. ik een partime baan en hij een fultime vaste baan maar verder denkt hij alleen maar aan zijn eigen.. ik wil me baan niet kwijt en me studie blijven doen.. maar stel dat mijn partime baan vervalt wat moeten we dan doen? hij ziet alleen maar de negatieve dingen in van ik kan dit niet meer en dit niet. en dan moet ik voor jou en het kind betalen en dan mezelf nog en dan werk ik me zelf helemaal de klote in? pff typies de woorden van zn vader. ik weet dat hij het goed bedoelt hij wilt het kind ook wat te bieden hebben ,ik ook het liefst maar het is nu eenmaal gebeurd en ik vind je bent beide schuldig maar ook verandwoordig.. en om het weg te halen vind ik het nu n beetje te laat. en ik zelf kan dat niet aan denk ik. ik ben er tenslote ene kant wel erg blij mee dat we n beebje krijgen. maarja hoop natuurlijk ook dat mijn ventje ervoor me blijft en samen verder gaan want zo had ik altijd mijn plaatje voorgezien.

ik ben gwn een beetje bang dat hij me toch weer aan de ene kant laat zitten omdat hij al zo vaak dingen heeft belooft en ze niet na komt.. wat moet ik doen? pff ik heb zoveel aan me hoofd en kan niet eens mee goed genoeg nadenken. morgen hebben we hopelijk het verlossende antwoord van hem. na dat gesprek bij die instantie in eindhoven. hij vind dat ie het dan kan afsluiten omdat zei n goed advies voor ons zou hebben? nou ik ben benieuwd wat zei ook te zeggen hebben.

sorry dames voor dit lange bericht,

liefs mij XX